"Orlando"  Virciniyanın ən çox satılan kitablarından biridir. Şübhəsiz ki, bu  dedi-qodu faktoru ilə əlaqədar idi. Virciniyanın romanını Vitaya həsr etdiyini  və hətta onun fotoşəkillərini də daxil etdiyi barədə məlumat yayılır. Orlandonun kişidən qadına rəvan keçidi hələ də inkişaf etməkdə olan nəzəriyyədə, cinsiyyət və genderin nədən ibarət olduğu nəzəriyyəsində sonrakı dəyişikliklərin meydana çıxmasında qabaqcadan xəbər vermişdir. Virciniyanın Orlando kitabının  bəlkə də ən böyük uğuru Vitanın ona pərəstiş etməsi idi. Müəyyən dərəcədə qısqanclıqdan ilhamlansa da, Vita ürəyinə amansızcasına girsə də, roman həm də onu Vitanın müəyyən mənada həmişə hiss etdiyi qəhrəman zadəgan kimi əks etdirir. Əgər o kişi doğulsaydı, Noule miras qalacaqdı. Atasının  vəfatından sonra ata yurdu və titulu rəsmi olaraq əmisinə keçir. Lakin Orlando səhifələrində Virciniya qalibiyyətlə onları Vityaya qaytarır. 

  Vita ilə   əri diplomat Harold Nikolson  bir-birlərinə, uşaqlarına  sadiq qaldıqları halda, əsasən eyni cinsdən olan insanlarla çoxsaylı münasibətləri olub. Kitabda Vitanın Haroldla evliliyinin ilk günlərində Violet Keppelə olan məhəbbəti haqqında  müəyyən qeydlər yer alır.  Kitabın sonunda müəllif qısaca anasının Virciniya Vulfla münasibətindən danışır:"O vaxta qədər mən onun şəxsi həyatı ilə yaxından  tanış deyildim, amma bir çox dostlarımın divarlarında onun açıqcaları vardı. Beresfordun iyirmi yaşında çəkilmiş efirli portreti. Onun kövrək gözəlliyi zamana uyğun gələn faciəli və məhkum feminist qəhrəman ideyasına uyğun gəlirdi. O  dahi qadın ögey qardaşı tərəfindən zorakılığa məruz qalmışdır". Virciniya ruhi xəstəliklə mübarizə aparırdı və  nəhayət, 20-ci əsrin ən böyük romanlarından bəzilərini yazaraq, intihar edir.
Ailə Portretində  Vitanın Virciniya ilə münasibətini necə yaşadıqlarını  yazıb.
Bir neçə il sonra Vitanın Virciniyaya məktublarının nəşri çıxır. 
Vita və Virciniyanın fantastik hadisələrlə dolu həyatlarının bütün elementlərini – icma tələbləri, yaradıcılıq işləri, ailə və sosial öhdəliklər, digər münasibətləri dəqiqliklə qeyd olunmuşdur.

Virciniyanın Vitaya aşiq olmasından   min  illər  keçsə də cəmiyyət qəbul eləmir.
Bir  müddət ayrılıqdan sonra faşizm bütün Avropaya yayıldıqca və onların şəxsi,  intellektual azadlıqlarına təhlükə getdikcə yaxınlaşdıqca yenidən yaxınlaşırlar.  Yazışmalarının yeni kolleksiyası tam olmasa da, onlar arasında daha xoş məktub mübadiləsinə diqqət yetirir. Daha yaxşısı, hər iki qadının gündəlikləri, eləcə də Vitanın Harola yazdığı məktublar da orada yer alır.

Vita və Virciniya arasındakı yazışmalar bir romantika olsaydı, əsas personajların çox açıq adlarına görə tənqid olunardı. Biri dünyanın yarısını  səyahət edərkən canlılıqla dolur, digəri əsasən öz təxəyyülünün  ehtiraslı sərhədlərində yaşayır. Virciniyanın əri Leonardla nikahı, başlanğıcda cəsarətli bir birləşmə cəhdinə baxmayaraq sevgi duymurdu.  Hansı ki, Vita deyir : O Dəhşətli uğursuzluğa düçar oldu və tezliklə tərk edildi.
Lakin Virciniya və Leonardın öz yaxınlığı var idi.  Onların uşaqları olmur, lakin  birgə müəssisəsi olan Hogarth Press sayəsində  bir çox  maraqlı kitablar  nəşr edirdi. 1922-ci ilin sonunda Vita və Virciniya görüşəndə Vita 30 yaşında  tanınmış yazıçı idi.O vaxt  Virciniyanın 40 yaşı olur. Onlar  romanları və esseləri ilə tanınmağa təzəcə başlamışdır. Vita aristokrat və sosialist, Virciniya sosialistlərin, homoseksualların, sənətçilərin və hərbi vicdanlı əsgərlərin yuvası olan Bloomsburyanın  bədbəxt sakini idi.   İlk məktublarında artıq flört qığılcımları görünsə də, onların alovlanmağa başlaması bir qədər vaxt aparır. Görüşdükdən qısa müddət sonra Vita bir kişi ilə münasibət qurur, bu onun üçün qeyri-adi temp dəyişikliyi idi.  
1925-ci ildə Virciniya, Vitanı göz qamaşdıran və Virciniyada gördüyü mistikanı gücləndirən “Adi oxucu” və “Xanım Dallovey” kitablarını yazır. Virciniya Vitanın Tehranda Haroldla bir neçə ay qalacağını öyrənənə qədər onun yoxluğu ehtimalı hər ikisini dəhşətə gətirir.Vita səyahətə çıxanda bir-birini əvəz edən məktublar həsrətin şah əsərləridir.  Məsələn, qatardan gələn məktublardan biri:  “Bəli, bəli, bəli, səndən xoşum gəlir. Daha güclü söz yazmağa qorxuram”. deyərək o qeyd etmişdir.

Vita bir-birini görənə qədər saniyələri sayır. Bu məktublar o qədər məstedicidir ki, oradakı qəhrəman İngiltərəyə qayıdanda oxucu bir qədər məyus olur. Amma təbii ki, epistolyar povestin xarakteri belədir. Oxucunun ən çox istədiyi şey - əsas personajların nəhayət bir araya gəlməsidir.
Virciniya Vitanın bədənini, Vita isə Virciniyanın ağlını sevir.  Virciniya təkcə Vitanın bədənini deyil, daha sonra dediyi kimi : "onun auditoriya qarşısında  çıxış etməsi,  ölkəsini təmsil etməsi, Çatsvorta baş çəkməsi,  qulluqçularla, ev itləri ilə məşğul olma bacarığı,  onun analığı bir sözlə, əsl qadın kimi həyatı mənə maraqlıdır".

Vita Harola yazdığı məktubda Virciniya haqqında ilk təəssüratını yazır.“Əvvəlcə onun çirkin olduğunu düşünürsən və sonra onda hansısa mənəvi gözəllik sizi valeh edir.” Vita Haroldun Virciniyaya olan məhəbbətinin  zehni, ruhani keçici hiss  olduğuna inandırmaq üçün çox səy göstərir.
Virciniya öz gündəliyində Vitanın işi ilə bağlı bir neçə şəxsi müşahidələrini qeyd etdiyi halda, Vitanın Virciniyanın işinə heyranlıqdan başqa heç nə olmur.  Onun ən təqdirəlayiq xüsusiyyətlərindən biri Virciniyanın üstün istedadını paxıllıq etmədən qiymətləndirmək bacarığı idi. O,  Harola yazır ki, Virciniya "incəlik hissini ilhamlandırır, məncə, bu, onun içindəki sərtlik və yumşaqlığın  birləşməsindən, ağlının sərtliyindən və yenidən dəli olmaq qorxusundan qaynaqlanır".

Vita və Virciniya bağının əsl mahiyyəti bu incəlik və qayğıya ehtiyac dinamikası idi. Münasibətlərinin fiziki hala gəldiyi nöqtəyə yaxınlaşdıqca, Virciniya gündəliyində Vitanın  " səxavətli ana qayğısını göstərdiyini və nədənsə həmişə insanlardan ən çox istədiyim şey olduğunu" təsvir edir. 
İrene Çikiar Bauerin yazdığı "Virginia Woolf's Life in Writing"  kitabında iki yazıçının görüşü təsvir olunur. Kitabda təsvir olunan məqamlardan biri Virciniya Vulfun Knola, Baron Sakvil qəsrini ziyarət etməsi həmçinin Vitanın bağ evi ilə tanışlığıdır.

İrene yazır ki, Virciniya qadınlarla ünsiyyətə asılı idi  və onlara qarşı hisslərini  gizlətmirdi. Yazıçının Vanessa və Violetə göndərdiyi məktublarda oxumaq olar ki, onlar başqa qadınlarla demək olar ki, daimi yazışmalarda sevgi etiraflarıdır. Süjet 350 illik dövrü əhatə edir. Orlando bu dövrün birinci yarısını kişi, ikinci yarısını isə qadın kimi yaşayır. Orlandonun hekayəsi on altı yaşlı yaraşıqlı bir oğlana rəğbət bəsləyən və onu sevimli edən Kraliça I Elizabetin dövründə başlayır. Ölüm yatağında ona əhəmiyyətli bir sərvət bəxş edir və bunun müqabilində ondan solmamasını və əbədi cavan qalmasını xahiş edir. ikinci hissədə Orlandonun ilk güclü hisslərinin  1608-ci ilin Böyük Şaxtaları zamanı buzla bağlı Temzada konki sürərkən tanış olduğu rus səfiri Saşanın qızına məhəbbətindən bəhs edilir. Lakin Saşa Orlandonun hisslərinə xəyanət edir və qadınlardan məyus olub mülkünə təqaüdə çıxır və orada bütün həftə  yuxuya gedir. Yuxudan oyanan Orlando yeni bir ehtiras - poeziya tapır.

Növbəti illüziyalarla ayrılan Orlando səfirliyi ilə Konstantinopola gedir - romanın dördüncü hissəsi belə başlayır. O, siyasi karyera qurur, amma yuxuya getdikdən sonra başqa cinsdən olan bir məxluq kimi oyanır. İndi bir qadın olan Orlando, onun yoxluğunda Maarifçilik Çağının başladığı İngiltərəyə qayıdır. O, yüksək cəmiyyətə girir, salonlara baş çəkir, lakin bu məşğuliyyətdən bezir. Cəmiyyətlə işini bitirən Orlando Marmaduke Shelmerdin ilə tanış olur və ona aşiq olur. Artıq 20-ci əsrin əvvəllərində Orlando ana və yazıçı olur  və bu finala çevrilir.
 
Havar Şəfiyeva özəl olaraq Faktmedia.az üçün