Faktmedia.az Havar Şəfiyevanın şeirlərini təqdim edir:

*
Neçə qapı kilidli, 
neçə arzu itirdi 
sənin getdiyin cığır.
Beynim Çernobıl şəhəri -
illərcə yığılanlar məmləkəti tərk edir, 
                               qaçıb aradan çıxır.
Gedirsənsə yaxşı yol,
arada bir yad elə bu xaraba ölkəni,
daş dediyin ürəyim darıxanlar məskəni.
Bir kitab var rəfimdə - 
baxıb-baxıb oxumadan qoyduğum, 
sən də onun kimisən – 
                     yaşamağa qorxduğum.
"Sarı sim"i  qırıldısa kamanın,
çalacağın sevdiyim avaz deyil.
Səmada göy qurşağı, 
                pəncərəmdə gün doğub,
amma yaz o yaz deyil.

*

Bilirsən də son vaxtlar
necə gəlir səhərim,
necə bitir gecələr,
necə olur şəhərim.
O dey, gəldi noyabr - 
ah, mənim əkiztayım,
bağrıma qoy başını,
ah, mənim bəxtsiz ayım.
Xəzəl olmuş yarpaqlar,
düşür bir -bir gileyli.
Xəzəl olmuş ümüdlər
eyni, onlar tək eyni.
Göy boydaydır ümüdlər,
yer yarılar, qorxuram.
Yeni suç, yeni günah
məni sarar, qorxuram.
İstəsəm unudaram,
amma necə? - de axır.
Yaddaşı da silərdim,
qana hopmusan axı,
qanı da yumaq olar,
hardasa lap dərində, 
sümükdə, ilikdəsən. 
Ya onu da çıxardım
ruhum tək bədəni də
sonra şikəst edəsən?

*

Bir gecənin içində neçə arzu sökülür, 
                          neçə xəyal toxunur.
Yorğun payız küləyi
gecələrin dərdinə yenə lay-lay oxuyur.

Bir bu azğın darıxmaq, bir də qaranlıq gecə 
yada salar ötüb keçən günləri,
Siqaret tüstüsündə duman-duman yox olar 
müqəddəs bildiklərim.

Topa-topa ulduzları, qərib baxan ayı da 
                              göy üzündən qoparar. 
Fikir səni burdan uzaq dünyaya, 
tamam yad planetə çəkir aparar.

Minimalist  filmlər, cild-cild kitablar
                           daha hüzur gətirmir,
Ən sevdiyim mahnını 
                        daha beynim götürmür.
  
Sükutun  dərin anı 
           qələmini buraxma, tök dərdini kağıza.
Hər il gəlib  hüznlə məni boşluğa atan,  
                     nə deyim....nə deyim bu payıza.

*
O şəhər də mənim idi,
o dəniz də,
yaşadığın o küçə də.
Nə dəyişdi bir gecədə?
Biz, biz olsaq bu dərd bizi tapardımı?
Xəzərə baxıb pıçıldayan arzuları
qağayılar apardımı?
Səmaya bax,
pəmbə-pəmbə buludlar da siyah olur.
Göy düşsün başıma mənim,
Mən bilmirdim belə sevmək günah olur.
Qəza idin həyatımda
Ölmədim ki...
Qurban olum yaşamaq da belə olmur.
Yordu, yordu bu yol məni,
yenə yola sarılmışam.
Bəhanələr məndə qalsın,
səni deyib gəlmirəm ki,
o şəhərçün
o dənizçün
o küçəyçün darıxmışam.